گفتم كه دوستت دارم ، گفتی كه باور نداری

گفتم اين كلمه را از حفظ نمی گويم از ته دلم می گويم ، گفتی دلم را نيز باور نداری

سكوت تلخی كردم و از ته دلم آه كشيدم. مدتی سكوت با چشمانی خيس

گونه ام خيس شد و قلبم شكسته

گفتی كه تو قلبم را شكستی ، گفتم كه قلبت شكسته نشد ، احساست در هم شكست

گفتی سكوت كن ميخواهم گريه كنم ، من نيز سكوت كردم و با گريه تو نا آرام شدم و اشك ريختم

گفتی بی خيالی از اشكهايم ،چيزی نگفتم ، و باز سكوت و يك آه تلخ

گفتی كاش كه عاشق نمی شدم ، گفتم عاشقی همه اين دردها را دارد

گفتی خسته شدی از همه كس ، گفتم من با تو می مانم

گفتی خيلی تنهايی ، گفتم كسی كه عاشق است تنهايی را نمی شناسد

و باز گفتی تنهايی ، گفتم كسی كه عاشق است قلب يارش بايد همان تنهايی او باشد

گفتی كه اين حرفايت تكراری است ، گفتم به جز تكرارش راهی نيست

گفتی كه آغوشت را ميخواهم ، گفتم كه منتظر بمان عزيزم

گفتی كه شانه هايت را ميخواهم ، دلم به درد آمد از دوری ات و به غم نشستم

گفتی كه تو از حرفهايم پريشانی ، گفتم حرفی نيست و حرفهايت شكنجه ای بيش نيست

گفتی كه لبخندی بزن ، گفتم كه حس لبخند نيست

گفتم با اينكه اين كلمه تكراری است و با اينكه باور نداری باز ميگويم كه دوستت دارم

چيزی نگفتی و سكوت كردی