این رسم روزگاره...
کسي را که خيلي دوست داري، زود از دست مي دهي پيش از آنکه خوب
نگاهش کني. پيش از آنكه او را در آغوش بگيري . پيش از آنکه تمام حرفهايت را
به او بگويي ، پيش از آنکه همه لبخندهايت را به او نشان بدهي مثل پروانه
اي زيبا، بال ميگيرد و دور مي شود ، و تو خيال ميكردي تا آخر دنيا مي توني
هر روز طلوع آفتاب را با او تماشا كني . رسم روزگاره:کسي
که از ديدنش سير نشده اي زود از دنياي تو ميرود ، بدون اينكه حتي ردي و
نشوني از خودش در دنياي تو به جا بزاره .چه آرزوهايي با او نداشتي ، چه
آينده ي زيبايي را با او مي ديدي، فرصت نشد كه فقط يك بار سرت را بر روي
شانه هايش بزاري و گريه کنی.رسم روزگاره:وقتي
از هر روزي بيشتر به او نياز داري ، وقتي هنوز خوشبختي را در كنار او حس
نكردي ، وقتي هنوز ترانه هاي عاشقي را تا آخر با او نخوانده اي ، دركمال
ناباوري مي بيني كه او را در کنارت نيست . چه فكر پوچي بود كه دست در دست
او خنده کنان تا اوج آسمان خواهي رفت و او صورتت را پر از بوسه ميکند.رسم روزگاره:با
خود گفتي اگر اين بار ببينمش دست او را مي گيرم ، خيلي محكم مي گيرم و نمي
گذارم كه برود . او بايد براي هميشه پيشم بماند . دستي را گرفتي اما اين
دست كيست كه خيلي سرده ؟ تو دست در دست تنهايي دادي . اون دست رهات نمي كنه
!رسم روزگاره:او که
ميرود ، براي هميشه هم مي رود .و آنقدر تنها مي شوي که حتي نام روزها را
فراموش ميکني و گذشت زمان را احساس نمي كني ، از صداي تيك تيك ساعت بيزار
مي شوي و با آنكه تنگ دل تو شكست اما ماهيش آزاد نشد.راستی تو كه او را خيلي دوست داري:
اگه هنوز باد شمعهایت را خاموش نکرده، اگه هنوز شمع بالهايت را نسوزانده ،
اگه هنوز می توانی به او هديه اي ، شاخه گلي بدهي و پس قدر لحظه لحظه ي
اين روزها را بدان . او را در آغوش بگير و تا فرصت داري به او بگو :دوستت دارم ----------------------------------------------------------------------زندگي رو زياد جدي نگير ، چون هرگز از اون زنده بيرون نميري!!!
دوشنبه 24 بهمن 1390 - 8:01:39 PM